Vroeger ben ik boos geweest op mijn lichaam. 

Omdat het in mijn ogen te dik was.

Teveel plek innam.

Maar niet dood wilde gaan. 

Daarna was ik blij met mijn lichaam. 

Het loopt. Het heelt vanuit zichzelf wonden. Ik kan horen. En zien. Bewegen. Sporten. Het functioneert! Dacht ik. 

Toen was ik weer boos op mijn lichaam. Ik zorg toch voor je?! Ik doe toch wat goed voor je is?! Waarom functioneer je dan niet normaal nu ik dat van je vraag?! 

Mijn lichaam is kapot van binnen. Zelf stuk gemaakt. Heeft iemand nog het bonnetje? 

#onvruchtbaarheid