Spiriwiri
Het ego in de praktijk
Wil je meer bewust worden, dan kan het goed zijn je van jouw ego bewust te worden. Een term die je misschien wel vaker hebt gehoord.
Naar mijn idee is het ego niet in een woord samen te vatten. En is het meer een beschrijving van verschillende woorden: een stem, angst, afgescheidenheid, oordelen, verstand, manipulerend.
Door het ego te beschrijven aan de hand van voorbeelden in mijn leven, hoop ik je een beter beeld te geven over hoe het ego zich kan laten zien.
De stem
Het ego is een stem in je hoofd. Het creëert angst, houd je graag in het verleden, wilt je speciaal doen voelen. Het is die stem die je hoort als je aan het piekeren bent. Een mening hebt over een ander. Of over jezelf iets denkt. Het is een stem die jij niet daadwerkelijk bent. Je mag loskomen van die stem.
Anders zijn
Het ego gaf mij het gevoel alsof ik anders was dan anderen. Het gevoel van afgescheidenheid zoals ze dat noemen. Dit begon als tiener. Het gevoel dat niemand mij begreep. Dat ik me met anderen dingen bezighield dan mijn leeftijdsgenoten. Ik kon geen aansluiting vinden in mijn klas. Als ik daar nu op terugkijk, welke tiener heeft nou niet het idee dat die anders is dan anderen? En zich onbegrepen voelt? Hoort dat niet bij de pubertijd? We waren daar in dus helemaal niet anders van elkaar.
In therapie werd dit gevoel voor mij versterkt. Ik kon mij niet altijd herkennen in mijn groepsgenoten. Waar de anderen struggelde met trauma’s kon ik er bij mezelf niet de vinger op leggen waarom ik anorexia had ontwikkeld. Ik had namelijk geen trauma of iets anders ernstigs meegemaakt.
De vormen van therapie die ik heb gevolgd, kon ik mij ook nooit in vinden. Een bepaalde manier van behandelen die voor iedereen zou moeten werken, behalve voor mij. Leek het.
Oordelen
Een manier waarop het ego zich laat zien is door te oordelen. Zowel het veroordelen van anderen. Waardoor ik me beter als een ander kon voelen. Maar ook oordelen over mezelf. En dat oordelen vind ik geen mooie eigenschap van mezelf (ook weer een oordeel).
Ik heb zelf verschillende cursussen gedaan in sport & voeding. Hier heb ik dus de nodige kennis in. Iemand in de gym zien die een techniek heeft om te huilen, had ik een fel oordeel over. Dit gaf me weer een goed over mezelf: zie je wel, ik heb meer kennis.
Maar ook het oordelen over mezelf. Mijn lichaam was daarin mijn grootste vijand. Hier vond ik van alles van. En dat waren geen mooie dingen. Alles aan mijn lichaam was verkeerd. En lelijk.
Angst
“Angst is een illusie gecreëerd door het ego om ons veilig te houden”.
Veilig is hierbij een illusie. Want wat is veilig? Het zorgde er in ieder geval voor dat ik me heel klein hield en het leven niet in volle overgave leefde.
Leven in angst was the story of my life. Bang voor het leven, voor eten, aankomen in gewicht, om te voelen, voor afwijzing, mensen, om te werken, de mening van anderen ga zo maar door. Ik was vooral heel erg bang. De meeste angsten zorgde ervoor dat ik andere angsten weer kon vermijden. Waardoor ik in een zogenaamde veilige bubbel kwam. Want door niet te eten, viel ik af en kon ik niet werken. Win win situatie zou je denken, niet?
Belemmerende overtuigingen
Ik had me helemaal geïdentificeerd met mijn eigen gedachtes. Dit waren gedachtes die totaal niet helpend waren. Gedachtes als “ik kan dit niet,” “ik ben niet goed genoeg,” “ik ben lelijk/dik.” Deze gedachtes zijn natuurlijk helemaal niet helpend. Er is een lijden die daar in zit. Maar ik was er zo van overtuigd dat dit waar was. En deze gedachtes hielden me in de illusie van die veilige bubbel.
Pas toen ik van een afstand naar mijn gedachtes kon kijken, kwam er een besef moment. Ik ben niet mijn gedachtes, ik ben de dénker van die gedachtes. En wat als die gedachtes niet waar zijn? Wat dan? Hoe zou het leven dan zijn? Wat als ik niet ben wie ik denk dat ik ben?
Gehechtheid
We kennen vooral het hechten aan spullen. Ze kunnen het gevoel geven dat je het nodig hebt. Dat je niet zonder kan leven. Bijvoobeeld de bank waarop je zit.
Of misschien wil je niet zonder bepaalde spullen leven. Deze hebben misschien een emotionele lading waardoor je er aan gehecht bent geraakt. Neem het kettinkje dat je nog hebt van je overleden oma.
Maar ik had ook een gehechtheid aan mijn gedachtes en pijn. Ik was er als het ware aan verslaafd. Want ondanks dat het niet fijn is om met een depressie te leven. Of om ondergewicht te hebben. Op een gekke manier had ik comfort in pain gevonden. En was ik er heel lang niet aan toe om dit écht los te laten. Wat dat betreft geloof ik dat motivatie voor herstel echt diep vanuit jezelf moet komen.
Misschien herken je delen in mijn verhaal. Voelde jij je als tiener ook anders dan jouw leeftijdsgenoten. Of veroordeel jij ook delen van jouw lichaam of de keuzes die een ander maakt. Houd angst jou tegen om dat te doen wat je al zo lang wilt. Door jouw ego te gaan herkennen, maar ook erkennen kun je anders gaan kiezen. Het kunnen loslaten van jouw pijn. En daarbij te kiezen voor een ander leven. Die tot dan toe nog onbekend is en daarom spannend mag zijn. Let it go.