Mental health
Wat is het donker?
Vroeger dacht ik dat donker en ‘evil’ twee dezelfde dingen waren. Ik heb dit heel lang met elkaar verward. Tegenwoordig leer ik hier steeds meer een onderscheid tussen te maken. Want voor mij zijn het inmiddels twee verschillende dingen die zowel samen als zonder elkaar kunnen bestaan.
Die stemmen
Mijn depressie is donker. Maar dat hoeft niet iets ergs te zijn. Zonder het donker is er ook geen licht. Door je eigen donker onder ogen te komen, kun je ook het licht gaan zien.
De depressie is dus eigenlijk niet het ‘probleem’. Om het even die naam te geven.
Wat wél het probleem is, zijn die evil voices in mijn hoofd. Stemmen die mij verleiden om dingen te doen die ik niet wil. Niet echt wil. Die vragen om vanuit dat donker destructief gedrag te vertonen. Mijn vechtlust willen uitdagen. Hoe ver kunnen ze gaan?
Kleine disclaimer: voor het gemak noem ik ze stemmen. Ik ervaar ze zelf niet als stemmen, maar als mijn eigen voice. Die stemmen zijn meer verschillende onderdelen van mij. Ik ontken niet meer dat ik meerdere persoonlijkheden heb ;-).
De verleiding
Er zijn tijden geweest dat ik mee ging in die stemmen. Ik liet me verleiden. Deed wat ze vroegen mij te doen. Inmiddels ben ik sterk genoeg om daar niet naar te luisteren. Dit ging niet over 1 dag ijs. Hier is tijd overheen gegaan om die stemmen (noem het ego) te herkennen. En te leren onderscheiden van mij, in pure essentie licht.
Het wil alleen niet zeggen dat het verlangen er soms niet is. Soms is het nog zo verleidelijk om er in mee te gaan. Omdat het de weg van de minste weerstand lijkt. Ze kunnen me dan nog zo manipuleren. En niet te vergeten dat het me heel lang wél geholpen heeft. Het gedrag dat daaruit voort kwam hielp mij overleven. Dat weten ze, en maken ze gebruik van.
Leren (ver)dragen
De reden dat ik er eerder in mee ging, was omdat ik mijn emoties heel erg naar binnen richtte. En dan op mezelf richtte, omdat ik niet met die emoties om kon gaan. Ik uit mijn emoties nu veel meer naar buiten toe. Neem bijvoorbeeld boosheid. Ik kan echt heel boos worden, terwijl boosheid iets was dat eerder voor mij niet bestond. Of het niet op die manier herkende. Ik kan mezelf nu ook verbazen als ik boos ben. Of boos doe. Ik boos? Huh?
Nu kan ik mijn boosheid veel meer naar buiten richten. Daarmee duw ik mensen weg. Maak ik relaties kapot. Omdat mensen niet met dat donker van mij om kunnen gaan. Ik kan het ze ook niet kwalijk nemen. Want ik kon dat ook niet voor lange tijd. Daarom vertoonde ik destructief gedrag. Vechten leer ik steeds minder te doen. Ik leer het donker van mij steeds meer te dragen.
Misschien ervaar je zelf ook dat donker. En die boosheid. Die mag je er laten zien. En gaan omarmen als een onderdeel van jou. Je hoeft niet te vechten tot je moe bent. Leer het donker van jou te gaan dragen.
Identificeer je niet met die evil (ego) thoughts. Dat ben jij niet. Jij bent niet die oordelende stem. Jij bent niet je belemmerende overtuigingen. Jij wilt niet opgeven. Dat is een gedeelte ego. Niet de échte jij.
Jij bent die strijder van het licht. Jij bent die vechtlust. Jij bent liefde.